LECZENIE ZABURZEŃ JEDZENIA: bulimia, anoreksja, otyłość
Leczenie zaburzeń jedzenia (bulimii, anoreksji, otyłości, nadwagi, kompulsywnego wymiotowania) podejmujemy w PCTS poprzez terapię psychodynamiczną wglądową, wspierającą opartą na związku psychoterapeutycznym. Leczenie obejmuje zarazem aspekty somatyczne, psychiatryczne i psychologiczne choroby. Zalecamy naszym pacjentom rozpoczęcie psychoterapii po ustąpieniu bezpośrednio zagrażających życiu objawów somatycznych.
Skuteczność psychoterapii jest często uzależniona od motywacji. Anorektyczki rzadko mają 100% motywację do leczenia. Wielomiesięczne "oswajanie się z chorobą", traktowanie jej jak coś własnego nie tylko utrudnia, ale wręcz uniemożliwia wyleczenie.
W celu odróżnienia anoreksji od zwykłego odchudzania warto zwrócić uwagę na takie objawy jak: utrata lub brak przybierania na wadze w okresie wzrostu, silny lęk przed zwiększeniem wagi: osoba je coraz mniej, ćwiczy godzinami, stale ogląda się w lustrze, codziennie staje na wadze, czasem jedzenie rekompensuje sobie czytaniem książek kucharskich, dużo gotuje, ale dla innych, występuje zakłócony wizerunek własnego ciała (nawet skrajnie wychudzona anorektyczka widzi się i czuje gruba) oraz brak kilku kolejnych miesiączek.
Z kolei możemy podejrzewać bulimię, gdy osoba: ma nawracające okresy żarłoczności, kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu paru godzin, regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: ścisła dieta, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, prowokowanie wymiotów, głodówka, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, gdy czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu jedzenia, ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące, przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze.
Należy zwrócić uwagę na trzy inne zaburzenia odżywiania się: przejadanie sięprowadzące do otyłości i związane z innymi czynnikami psychologicznymi, stanowiące reakcję na sytuacje stresowe, wymioty związane z innymi czynnikami psychologicznymi, picadorosłych (spożywanie rzeczy nieprzeznaczonych do jedzenia przez osoby bez organicznego uszkodzenia o.u.n.) oraz psychogenna utrata łaknienia.